Introductie

11 november 2023, Het collectief heeft deze middag een artist talk georganiseerd voor zijn deelnemers, oud deelnemers en belangstellenden. Wilma Vissers heeft een atelier in de binnenstad van Groningen. Omdat het thema van het collectief “De Reis” is hebben zij Wilma Vissers en Janet Meester uitgenodigd om over hun reizen en het verblijven in de residenties te vertellen. De centrale vraag was: “heeft een langer verblijf invloed op je kunstenaarsschap en/of op je werk”.

Rij boven, Janet Meester. Rij beneden, Wilma Vissers

“Ruimte en leegte inspireren me. Ruimtelijkheid en oneindigheid moeten zelfs in het kleinste werk aanwezig zijn. Daarom ga ik al heel lang enkele weken per jaar naar Ierland en Schotland”. Wilma Vissers

Voor haar werk als beeldend kunstenaar is vooral het verblijven in het buitenland belangrijk. De afgelopen jaren had zij de kans om in verschillende kunstenaarsresidenties in Ierland, Schotland, IJsland en de Faroer Eilanden te werken. Zij heeft daar zelfstandig gewerkt en ook deelgenomen aan projecten. Een van die projecten was een residentie in Fermanagh, Noord Ierland, Bob Gallagher heeft hier een film van Wilma Vissers gemaakt tijdens haar residentie in Artsland.

Zij probeert werk te maken die niet over haar gaat, abstract, minimalistisch en het materiaalgebruik een belangrijke rol speelt. Zij presenteert haar kunstwerken als een totaalstructuur aan de wand. De witte ruimtes ertussen doen ertoe en je stapt met je ogen van het ene werk naar het andere. Ook in haar atelier had zij dit opgesteld over twee muren, Als kijker ervaar je een totaalbeeld waarin elk afzonderlijk kunstwerk een rol speelt.

tekeningen / objecten, Wilma Vissers

Waarom schoonheid dan niet ontdaan tot leegte
leegte die ademt
Hans Faverey

Janet Meester is naar de Comminges in de Pyreneeën gegaan voor een residentie. Om daar te wandelen en na te denken over het landschap. Zij wilde ook haar gedachten over haar beeldend werk formuleren, die direct voortkomen uit haar ervaring als wandelaar en haar liefde voor het landschap. Haar werk veranderde van puur abstract naar meer open en speels, het voelde natuurlijk aan terwijl zij tegelijkertijd het gevoel had iets wezenlijks aan te raken. Wat dat was, daar wilde ze over nadenken in Comminges. Het had te maken met de interactie tussen de ruimte, de dingen en de mensen en met de vitaliteit van de stilte die daarin ervaarbaar werd. Het hing ook samen met haar veranderende visie op kunst. Zij wilde het kunstwerk niet langer beschouwen als op zichzelf staand object, geïsoleerd van het “werkelijke”leven, maar op een natuurlijke wijze een plaats geven.

Janet Meester ontdekte tijdens haar residenty dat ze zocht naar iets, wat ze eigenlijk al kende. Het gevoel van samenvallen met het landschap – een vervulling die alles tegelijk in zich bergt, verbijstering, verwondering, de ervaring van de oneindige ruimte. Zij noemt dit de heelheid.

Dit is wat de residentie haar geleerd heeft, waar de heelheid schuilt in de tussenruimte. De tussenruimte is het gebied waarin de vormen, geluiden en bewegingen oplossen en waaruit ze weer tevoorschijn komen. Het is het gebied waar de dingen en de betekenissen, maar ook de ego’s, de meningen en de stand van zaken bevrijd worden uit hun status uit hun status quo en weer kunnen gaan ademen. Hetzelfde kunnen we zeggen van de poëtische ruimte voorbij namen en dingen, voorbij vaststaande betekenissen, maakt zij de oneindige mogelijkheid ervaarbaar. Wanneer we ons verbinden aan deze poétische ruimte, raken we aan het gebied van heelheid. Het is het gebied van ontroering, de hoop, en, misschien, de troost.

video: Janet Meester – Museum Belvedere

installatie’s Janet Meester